annesinden dayak yedigi halde 'anne' diye aglayan bir cocuktu ask..
oysa ben sana gelirken ellerimi hep ceplerime koyardım, olur ya askımın elleri usumustur de onları ısıtırım diye.. ben hic boylesini gormemistim, vurdun, kanıma girdin, kabulumsun.. kim demis ask ugruna olmek kolay, ugruna olunecek ask bulmak zor.. sove sove indigim ask basamaklarından seve seve cıkıyorum simdi..
hani su verince cok oluyormus ya cicekler, birisini cok sevince de gidiyormus..
sen farklı ol, gitme sevdicegim.
yanımda mutsuzsan benden uzakta mutlu ol diyebilecek kadar seviyorum seni..
ama en mutlu yanımda olsan bahar gelmez mi?
iki adama adamak istiyorum hayatımı, biri "kadınım, karım.." desin bana, digeri "anne.."
bu adagımı gercege donusturur musun sevdicegim?
senin askın yuregimin sadık bekcisidir.
gittigin gun olumum..
her seyi eskitiyorum/eskitiyoruz zamanla, ama senin ne kadar guzel oldugun hep kalıyor..
anlatabilsem sen de gordugum guzellikleri kimse inanmaz, hayal derdi; gorduklerimi algılayabilseler herkes hayalini gormek isterdi.. seninle aramızda bir sey varsa yalnız asktır sevdicegim..
azı karar degildir sevmelerin, biz hep "cogu zarar" dedikleri kadar cok sevelim birbirimizi, e mi?
guzellemelerde iyiyimdir bilirsin.
ama bu satırlardan daha guzeldir icerigin senin.
bu yuzdendir ki gunluklerim hep daha cirkin kalırlar yasadıgımız askın yanında.
seni seviyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder